öncelikle kendi arkadaş çevrende insaların ilgisini çekebilen hadiseler anlattığında bu heycanını yenmiş olursun.

örneğin:
2 arkadaşınla 1 kafeye gittin ve yanında ki diğer arkadaşının 5 arkadaşı da kafeye geldi ama hiç birisini tanımıyorsun, bu ortama kendini dinlettirebiliyorsan işler zamanla rayına oturur.
Tabii ki ortamın tahsili ne kadar yüksekse o kadar zorlaşır.

yani kamera önünde sürekli denemeler yapmaktansa önce kendini sosyalleştir.
topluluk karşısında konuşamamak, toplumda bilinen (yılan, yükseklik, örüncek vb..) korkulardan çok daha yaygındır.
şimdi öncelikle tek düşünmen gereken, başkaları seni asla yargılamayacak, başkaları seninle kesinlikle dalga geçmyecek, başkaları kimse "kim bu?" diye sorgulamayacak.
önce bunları iyice algılamak gerek.
hatta bunları bilerek, kamera karşısında heycanlanarak bile konuşsan insalar tarafından bu "medeni cesaret" olarak iltifatlandırılacaktır, yani konuşamasan da heycanlansan da "vay be helal olsun çocuğa" diyecekler.

bu gibi durumlarda kötü/olumsuz yorumlardan çok iyi/olumlu yorumları düşünmeye çalış ve kendini toplumdan biriymiş gibi, onları da senden biriymiş gibi düşün. bunu başardığında bir çok olumlu dönüşler aldığını göreceksin.

dışarı çık ve sosyalleş