Konu: Öykülerimden...

Merhaba arkadaşlar,

Afiyettesiniz inşallah . Size en son yazdığım, cem yılmaz ve tolga çevik'le de paylaştığım öykünün (takarlarsa artık ) giriş kısmını paylaşacağım. ( Sayıp da çekerlerse ayıp olmasın adamlara) dram/komedi tadındaki öyküde Ana karakterler Ali (tolga çevik), Kemal (cem yılmaz) (kayınbiraderler aynı filmde oynasın istedim ) ve Nazlı (ezgi mola)' dır.

Ali ve Kemal Küçük bir Ege kasabasında doğdular. Ali tesisatçı bir babanın, Kemal ise bir balıkçının oğluydu. Bir gün kasabaya tayini o kasabaya çıkan Ahmet Bey geldi. Ahmet Bey'in Nazlı isminde bir kızı vardı. Bu üç aile aynı muhitte oturuyorlardı. Ali ve Kemal Nazlı ile o gün tanışırlar ve çok iyi arkadaş olurlar. Zamanla, Ali açıktan, Kemal ise gizliden Nazlı'yı sevmeye başlarlar. Çocuk olsalar bile, her konuda anlaşan arkadaşlar, Nazlı konusunda birbirlerini kıskanıyorlardı. Ali, Nazlı'yla çikolatasını paylaşmayı severdi. Bir de büyüyünce neler yapacağını anlatırdı. (burada sinematik olarak şöyle bir sahne düşünüyorum. Nazlı, Ali bir duvarın üstünde otururlar. Nazlı, Ali 'nin elindeki çikolataya bakar, Ali paketten çıkarttığı çikolatayı ikiye bölerken hep bir parçayı büyük bırakır. O parçayı Nazlı'ya verir. Nazlı da çikolatayı yerken Ali'yi yanağından çocuk masumiyetiyle öper. O sırada onları uzaktan seyreden Kemal ise ikisini kıskanmaktadır.) İlk okula başlayana kadar hep beraber oynarlar, saklambaç, kovalamaca, misket,...

İlk okula kayıtların yapılacağı zamana yakın Ali'nin annesi rahatsızlanır. Babası ise Ali'nin annesiyle ve kendi işleriyle ilgilenmek zorunda kaldığı için, onu köydeki dedesinin yanına gönderir. Bir iki ay kadar tedavinin ardından Ali'nin annesi iyileşir. Ali eve döner dönmez Nazlıların evine koşar. Cama beyaz bir kağıt asılmış, pencereden perdeler alınmıştır. Ali parmağının ucuna basarak yükselir. Zar zor zili çalar. Ancak ne kapıyı açan vardır ne de cama çıkan. O sırada Kemal gelir ve Ahmet Beylerin taşındığını söyler. (Ahmet Bey'in tayini İstanbul'a çıkmıştır. Nazlı gitmeden önce Kemal ile vedalaşır. Arabaya binerken çok üzgündür ve ağlamaktadır. Arabanın arka camından bakarken arkalarından koşan Kemal'i görür. Araba hızlanır ve Kemal iyice uzaklaşarak kaybolur.) Ali çok üzülür. Babasının zar zor okul müdürünü ikna etmesiyle Ali ilk okula kayıt olur. Kemal ile sınıf arkadaşı olurlar. Okul yılları haytalık ve kavgayla geçtiği için, ikisi de en fazla liseye kadar okurlar.

Aradan yıllar geçer. Ali emekli olan babasının dükkanını işletmeye başlar. Şansı biraz yaver gitmiş ve işleri büyütmüştür. Kemal ise bir ay orada, bir ay burada çalışan, av sezonunda tekne ile arada sırada avlanmaya çıkan bir aylak olmuştur. İki arkadaş her akşam ya kasabanın meyhanesinde yada kasabayı gören bir tepede, geçmişten konuşurlar, dertleşirler. İki kafadara evlilik nasip olmamıştır. İkisi de kafalarına göre kız bulamamıştır yada beğendikleri kızlar onları beğenmemiştir. Bazen ailelerinden ve mahalleden baskı görmektedirler. Kemal arada sırada Ali'den hiçbir zaman ödemeyeceği borçlar alır. Ali arkadaşının aldığı paraları hiç bir zaman borç olarak görmez...

Yaz ayından bir gün kasabada denize nazır manzarası olan bir eve birileri taşınır. Evin asıl sahibi Almancıdır. Giderken evini kiralaması için emlakçıya vermiştir. O sıralar Ali, bu evin yakınında olan bir binayı tamir etmek için servise çıkmıştır. İşinin bir kısmını halletmiş, dükkana dönerken eve taşımasına rastgelir. Hem yardım etmek, hem de merakını gidermek babında hem sohbet etmeye hem de eşyaları içeri taşımaya başlar. Kız Ali'ye teşekkür eder. O sırada dükkandan aradıkları için Ali oradan ayrılmak zorunda kalır. Giderken evin tesisatında bir sıkıntı olursa diye kartvizitini bırakmıştır. Dükkana geri dönerken kızdan hoşlandığını düşünmeye başlar. Kız evden içeriye girerken elindeki kartvizite bakmış, üstündeki isim ona yabancı gelmemiştir. Bir kaç gün sonra kız, teyzesi ile alışveriş yapmak için markete gelir. Market, Ali'nin dükkanına yakındır. Ali esnaf arkadaşıyla tavla oynamayı bitirmiş dükkana girecekken kızı görür. Koşarak yanına gider; eve yerleşip yerleşmediklerini sorar. Kız cevap vermeye yakın, elinde poşetler vardır bir an ayağı tökezler. Ali hemen kızı tutar. Poşetleri almayı, servis arabasıyla eve bırakmayı teklif eder. O sırada arkadan gelen teyze, kızı çekiştirir. Ali'ye kalsın evladım der ve kızın koluna girer. Teyze hem hızlıca yürümeye hem de kızla kısık sesle konuşmaya başlar. Bir ara kız başını geriye çevirir ve Ali'ye güler. Ali de kıza güler. Teyze, elin adamına ne bakıyorsun diye kızı çekiştirir tekrar yürümeye başlarlar. O an Ali kıza aşık olduğunu anlamıştır. Kendince keyifli bir türkü tutturur. O günün akşamı Ali, Kemal ile meyhanede buluşur başından geçen olayları anlatır ve aşık olduğunu söyler. İki kafadar gece neşelenirler ve kafayı çekerler. Ertesi gün olur. Ali telefonun sesine uyanır. Onu müşterisi aramakta ve nerede kaldığını sormaktadır. Ali özür diler ve müşteriye geleceğini söyler. Biraz da onunla münakaşa ettikten sonra telefonu kapatır.

Gittiği evdeki işleri halleden Ali, biraz hava almak için sahile inmeye karar verir. Deniz biraz hırçındır. Sahilde gezerken, rıhtımda denizi seyreden kızı görür, yanına doğru gider. Buralara alışıp alışmadığını sorarak muhabbeti açar. Kız, buraları çok iyi bildiğini hatta çocukluğunun bir kısmının burada geçtiğinden bahseder. Ali iyice meraklanır. Hep bir araya geldiklerinde bir şeyler olduğu için ona bir türlü adını soramamıştır. Kız adının Nazlı olduğunu söyler. Ali şaşırır ve babasının adının Ahmet ve mesleğinin memur mu olduğunu sorar. Kız evet der. Ali: "bilmiyorum hatırlar mısın çocukluğunda çikolatalarını seninle paylaşan bir çocuk vardı" diye söze başlar. Nazlı yo hatırlamadım deyince bozuluverir. Biraz sonra şaka yaptığını söyleyen Nazlı, kartvizitini verdiği gün kendisini hatırladığını ama emin olamadığını söyler. Sarılıp sarılmamak arasında kalırlar ve sadece o an el sıkışırlar. İkisi de uzun süre birbirlerinin ellerini bırakmak istemezler. Nazlı geçmiş yıllarda İstanbul'a taşındıkları dönemde annesi ve babasının trafik kazasında öldüğünden ve teyzesiyle birlikte yaşamaya başladığını, üniversiteyi derece ile bitirdikten sonra okul arkadaşıyla bir şirket kurduğunu söyler. Kasabaya geliş nedenini uzun bir projeden sonra çok yorulduğu için dinlenmek istediğini söyler. Ayrıca buraları çok özlediğinden bahseder. Sonra bunca zaman Ali'ye neler yaptığını sorar. Ali de neler olduğunu anlatır. Uzunca bir muhabbet devam ederken aralarındaki samimiyet artmaya başlar. Ali çocukluktaki ortak anıları anlatmaya devam ederken Nazlı da sürekli gülmektedir. Bir ara konu Kemal'e gelir. Ali, Kemal'in kasabada olduğunu bu sıralar limanda çalıştığını ve balıkçılık yaptığını söyler. Muhabbetin koyuluğundan denize fazla yaklaştıklarını fark etmeyen çifte sahile sertçe gelen bir dalga çarpar ve üstleri başları ıslanır. İkisi birbirine bakıp gülmeye başlarlar, Nazlı tıpkı eski günlerdeki gibi der.